Ja, Waarom zou een ander jou gelukkig maken? 

 

”Mij gelukkig maken dat kan een ander ook helemaal niet. Dat moet ik zelf doen”, hoor ik je nu zeggen als antwoord.

Maar is dat ook zo? Meen je dat ook echt. Ben je er van overtuigd dat een ander jou niet gelukkig kan maken of hoeft te maken? Of zijn er stiekem toch verwachtingen ten aanzien van een ander. Vertoon je onbewust toch gedrag wat er op wijst dat je wel degelijk een ander inzet voor jouw geluk. Of sterker nog, verantwoordelijk houdt voor het je wel of niet goed voelen.  Als je er over nadenkt, hoe vaak geef je een ander de schuld van wat er in jouw leven gebeurt?

 

We hebben elkaar nodig 

Mensen hebben andere mensen nodig. Zo zitten we in elkaar. Iemand die zegt dat hij of zij niemand nodig heeft liegt. Het is namelijk in ons bestaan verweven.  We zijn met elkaar energetisch verbonden en evolutionair gezien hebben we elkaar nodig om in leven te blijven. Als baby’tje zijn we compleet afhankelijk van volwassenen om ons heen dus is het niet gek dat we een vorm van het ‘gevoel van afhankelijkheid’ behouden. Dat we voor een deel blijven hangen in het ‘de ander nodig hebben’. We hebben echter verbinding nodig, geen afhankelijkheid.

Iemand nodig hebben in de zin van je afhankelijk voelen is iets heel anders als de behoefte aan verbinding hebben vanuit autonomie. De ander verantwoordelijk houden voor jouw welbevinden en staat van zijn, is iets anders dan zelf volledig de verantwoordelijkheid oppakken voor je eigen leven en vandaaruit een relatie op bouwen met een ander.

Dat een ander jou niet gelukkig kan maken weet je diep van binnen wel maar vaak is dit makkelijker gezegd dan gedaan. Vooral bij veel hooggevoelige mensen komt de angst voor afwijzing, de behoefte aan bevestiging en een ongezonde manier van afhankelijkheid veel voor. Hoe komt dat toch? Hoe ontstaat die afhankelijkheid en de houding dat je de ander nodig hebt om gelukkig te zijn; ertoe te doen? Alsof je hier alleen maar mag zijn als je ‘het waard’ bent.

 

Gebrek aan autonomie

Als je je erg afhankelijk opstelt, een ander verantwoordelijk stelt voor jouw geluk in de zin van steeds de bevestiging en erkenning nodig hebben, dan heb je hoogstwaarschijnlijk in je jeugd niet de kans gekregen om je autonomie (voldoende) te ontwikkelen. Of je hebt je van het begin af aan een vreemde eend in de bijt gevoeld en ben jij je volledig gaan afstemmen op wat en ander van je verwacht. In plaats van jezelf te ontdekken en van daaruit je leven in te richten ben je je leven gaan inrichten naar de wens anderen.

Autonoom zijn wil zeggen dat jij jezelf goed kent en dat je ook je gedraagt naar wie je diep van binnen bent. Het houdt in dat je regie hebt over je eigen leven, doet wat goed voor je is, ook al betekent dat nee zeggen tegen de ander of doorpakken als een ander een andere mening heeft. Een autonoom persoon blijft dicht bij zichzelf, ongeacht wat anderen ervan vinden. Dit betekent niet dat je schijt hebt aan een ander of voorbij gaat aan een ander. Het betekent wel dat je een bepaalde mate van onafhankelijkheid hebt en zelfstandig bent in je doen, laten, gevoelens en gedachtengoed.

Autonomie ontwikkel je beginnend, en vooral in de peutertijd en later opnieuw in de pubertijd. Het is de fase van nee zeggen, wil ik niet, alles zelf doen. De fase van uitproberen, verkennen van grenzen en verzet waarin je ontdekt dat je zelf de regie kunt pakken. Je experimenteert met opkomen voor je eigen behoefte en bij bevestiging van je ZIJN ontwikkel je zelfvertrouwen en ik-sterkte. Om dit te durven is een veilige omgeving een voorwaarde; en setting waarin het veilig genoeg is om uit te proberen, om tegen je ouders en omgeving in te gaan.

Bij ouders die hier goed op reageren krijg je de kans om te ervaren dat jouw eigenheid en jouw mening ertoe doet. Je ontdekt dat je ook bij verzet verbonden blijft met de ander. Dat een relatie die tijdelijk door conflict verstoord is, ook weer herstelt.

Als je autonomie niet goed is ontwikkeld, heb je nu als volwassene moeite met keuzes maken, twijfel je aan je eigen oordeel en zelfcontrole. Er is een afhankelijkheid van goedkeuring en affectie van anderen ontstaan. Je hebt de bevestiging van anderen nodig om te weten of iets goed is, of je wel iets goed doet en of je wel oké bent. Je vraagt jezelf voortdurend af of de ander geen last heeft van je en of je niet egoïstisch bezig bent als je aan jouw behoefte tegemoet komt.

 Vandaaruit ontstaat ook het idee en de beleving dat de ander jou gelukkig kan maken…moet maken. Jij voelt je immers verantwoordelijk voor het geluk van een ander dus dan is de ander het voor jouw geluk. Is een ander het niet met je eens, is er een afkeuring van een idee of wat je doet dan voel jij je afgewezen als persoon, niet goed genoeg, een nietsnut.

 

Wat je wilt voorkomen gebeurt juist

Wat er dus gebeurt is dat je enorm ver gaat in het pleasen en het volgzaam zijn. Je wilt namelijk de pijn van afwijzing niet ervaren die je in je jeugd hebt gevoeld. Of je wilt koste ten kost voorkomen dat een ander zich niet prettig voelt. Je wilt het gevoel hebben dat je ertoe doet. Omdat dat niet in jezelf geworteld zit, hunker je naar bevestiging van anderen als een verslaving. Je durft niet op je eigen intuïtie en mening te vertrouwen omdat je niet hebt geleerd en hebt mogen ervaren dat jouw gedachtegang, gevoel en gedrag oké is. Je zet je eigen behoefte opzij. Mogelijk weet je die niet eens of voel je haar niet meer.

Ergens is dit logisch. Je hebt een strategie ontwikkeld die voor je gevoel werkte. En het is heel goed mogelijk dat je met je aanpassen en afstemmen ook bereikte wat je wilde. Er is een beschermingsmechanisme geactiveerd wat voorkwam dat je pijn voelde, gekwetst werd door harde woorden of misschien wel werd afgestraft. Gedrag waarmee je anderen gunstig stemde en waardoor er zoveel mogelijk een veilige sfeer ontstond. Je hebt een coping stijl ontwikkeld om het geluk buiten jezelf te zoeken en daarmee dus onbewust een ander verantwoordelijk te maken voor jouw geluk.

Met dit als gevolg:

Als iemand geen tijd voor je heeft voel je afgewezen.

Als iemand kritiek op je heeft kwetst dit je.

Als je liefde wilt geven en een ander staat er niet voor open dan doet de ander je pijn.

Als je voor jezelf op komt voelt dat als GEVAAR

Als er geen verbinding is ben je ontredderd

Als je voor jezelf kiest voelt dat als egoïsme

De ander is belangrijker dan jij

De regie van jouw leven ligt bij de ander

Al het nare wat je voelt komt, in jouw beleving, door de ander. Dit komt omdat je anderen de speelkaarten voor jouw geluk in handen geeft. Je doet zo je best, je doet alles voor de ander en je krijgt er niet voor terug waarop je hoopt. Dat wat je wilt van de ander gebeurt niet. Dus ben je ongelukkig.  

ALS JIJ VERWACHT DAT EEN ANDER JOU GELUKKIG MAAKT ZUL JE ALTJD WORDEN TELEURGESTELD

Vaak ontstaat hierbij ook de selffulfilling prophecy. Je daagt onbewust iemand uit door je heel afhankelijk op te stellen en je wordt vervolgens bevestigd in het ‘zie je wel dat ik er niet toe doe? Ze laten me in de steek en daardoor ben ik ongelukkig.

Wat je vroeger hebt aangeleerd werkt niet. Misschien werkte het vroeger maar nu je volwassen bent merk je wat je ervoor hebt opgegeven en waar het ten koste van is gegaan: Jouw eigenheid, jouw zelfstandigheid en jouw autonomie. Door krampachtig de ander bij je te willen houden ben je jezelf kwijtgeraakt. 

 

Wat werkt wel? 

Om alsnog de regie over je leven te gaan pakken, om te stoppen met continue aan jezelf aan te passen moet je deze 5 waarheden goed op je in laten werken: 

1 De oplossing ligt niet bij de ander

2 De oorzaak ligt bij jouw gekwetste kind van toen

3 De heling ligt bij je innerlijke kind deel

4 De oplossing ligt bij jou, bij jouw vibratie en energie

5 Geluk is niet ‘daar’ of bij ‘als… dan’ maar in het hier en nu

Wat ontzettend belangrijk is, en het allereerste wat je nu te doen hebt is dat je je vanaf nu beseft dat jij 100% verantwoordelijk bent voor wat voor wat je denkt, voelt, zegt en doet. Jij alleen kunt ervoor zorgen dat jij je zoveel mogelijk goed voelt en dat er in jouw behoefte wordt voorzien. Met excuses plaats je de dingen buiten jezelf:  

Ja maar mijn collega…

Ja maar de politiek…

Ja maar mijn baas…

Ja maar mijn man…

Ja maar…

Op hen heb je geen invloed, wel op jezelf!

 

Het 2^e wat je je mag realiseren dat op het moment dat jij je afgewezen voelt, het een oude pijn is die zich manifesteert door een trigger in het hier en nu. Je kijkt naar een situatie en redeneert vanuit dat gekwetste deel van jou. Jij BENT dat niet.  

Heling kan nodig zijn op het kind deel wanneer er trauma is ontstaan of als er in je jeugd veel sprake was van onveilige situaties. Met heling bedoel ik niet het koesteren en in stand houden van het drama op kindniveau maar de veiligheid in jezelf aanspreken en creëren zodat je zelf de regie gaat nemen. Dus dat je het kind in je zegt dat het nu bij jou veilig is en dat jij in het hier en nu zelf beslissingen mag en kan nemen. EMDR kan hierbij heel helpend zijn.

Wanneer je merkt dat je erg in het kindstuk blijft hangen en dus de verantwoordelijkheid voor jouw leven en geluk niet neemt kun je je zelf deze vraag stellen: ”Wat levert het me op dat ik de regie niet pak voor mijn leven?” Het kan namelijk zijn dat er dan consequenties aan vast kleven die je niet onder ogen wilt zien. (bijvoorbeeld verwijdering van familie, verhuizing, echtscheiding, andere baan, verliezen van een verbinding)

Of dat, hoe onwenselijk en hoe onprettig je situatie nu is, het wel veilig voelt. Je bent immers niet anders gewend. Met het aanpassen voel je een soort grip. Het is een vorm van manipulatie en je weet dat je er iets mee bereikt. Je hoeft ook niet in actie te komen. Je valt alleen wel van de regen in de drup.

Het kan ook dat je nog niet voldoende draagkracht hebt om op eigen benen te staan doordat je bv erg vermoeid bent, de actietak van je autonome zenuwstelsel aan het roer staat. In dit geval adviseer ik je om hulp te zoeken.

 

Tot slot

En dan ook nog: Waarom zou een ander jou gelukkig maken? Het is juist de bedoeling dat zij voor hun eigen geluk zorgen. Dat zij doen waarvoor ze hier zijn: een vervullend leven leiden. En dat is wat jij ook zelf te doen hebt. Jij hoeft niet voor het geluk van een ander te zorgen, wel voor het jouwe. 

Dus de laatste tip die ik je geef is: FOCUS op jezelf en op wat jij hier te doen hebt. In het hier en nu zoveel mogelijk dingen doen , gedachten hebben die jou een goed gevoel geven. Die jou in een hoge energiefrequentie brengen. 

Jezelf een goed gevoel geven doe je door juist WEL naar je behoefte te luisteren en daarnaar te handelen. Want dan kun je beter omgaan met wat dan ook. Je kunt verdriet en tegenslag beter handelen. Feedback kun je als feedback zien en een ‘nee’ van een ander zie je in de juiste context.

Je mag veel meer bij jezelf zijn en minder bij de ander. Volg de impulsen die bij je opkomen. Als jij je goed voelt willen mensen bij jou zijn. Het maakt je leuk, aantrekkelijk.

Zorg dat je zó leuk bent dat je een magneet wordt voor anderen.

 

Liefs, Marian