Vluchten voor een overload

Als ik de tv aan zet, Facebook open dan zie ik de prachtigste berichten. En ook de meest angstigste berichten.  Ik lees ze meestal geen van beiden en klik ze weg. Want ze hebben 1 ding gemeen: Corona. Ik heb daar last van en jij misschien ook wel. Heel af en toe kijk ik het journaal en zowel voor de praktijk als privé volg ik de regels van het RIVM. Maar eerlijk gezegd mijd ik social media momenteel. Het lijkt misschien een gebrek aan interesse maar dat is het niet. Dat is niet de reden dat ik zo weinig bekijk, lees en actief bezig ben met het virus.

Ik heb ontzettend veel respect en bewondering voor de mensen die zo hard voor onze gezondheid werken en ik sta perplex als ik op foto’s lege schappen zie. Ik ben blij dat mijn kinderen niet hoeven te werken nu en dat mijn moeder zoveel mogelijk bij haar verzorgers op afstand blijft. Ik besef heel goed de ernst ervan en de consequenties. 

Toch laat ik zoveel mogelijk Corona en alles wat daarmee te maken heeft langs me heen gaan. Is dat mijn kop in het zand steken? Nee. Wel een vorm van bescherming voor mijn hoofd en lichaam. Want beiden wil ik gezond houden. Ik kies ervoor om mijn gedachten, gedrag en leven niet te laten bepalen door het virus. Want Corona kan je ongezond maken, zelfs als je het niet hebt. 

Zonder het te ontkennen of ervoor weg te lopen focus ik op andere dingen. Zaken waarop ik altijd mijn aandacht altijd al richt: het leven van anderen lichter maken, de dieren een mooi en lang leven bieden en in ieder mens het mooie zien. Leven vanuit dankbaarheid en regelmatig stilstaan bij de essentie van het leven.

Alles wat je aandacht geeft groeit

Alles waar je je mee bezig houdt neemt een grote plek in, in je hoofd en lijf. Angstige berichten maken je angstig, mooie warme berichten ontroeren je. Komische wc-papier video’s maken je aan het lachen en financiële toezeggingen stellen je gerust.

Maar of het nu eng of inspirerend is, opbeurend of afschrikkend bedoeld, ongemerkt ben je continue bezig met het virus. Het krijgt bewust en onbewust alle aandacht van jou. En voor je het doorhebt is iedere vezel van je lichaam figuurlijk doordrenkt. Ook als je goedbedoelde berichten deelt om anderen te waarschuwen of om proberen door te dringen tot de mensen die zich aan hun verantwoordelijkheid onttrekken, heeft dit invloed op je energieniveau en op je gezondheid. Ik merk het al aan mijn lichaam nu ik erover schrijf en over mijn woorden nadenk. Ik voel onrust in mijn maag, spanning in mijn schouders. Mijn energie en blijheid ebt weg.

Oefening:

Sluit je ogen en voel maar eens wat er met je lichaam gebeurt als je stilstaat bij het virus en het gevaar ervan. Denk eens aan de mensen die zich dicht op elkaar blijven begeven. Wat brengt dit bij je teweeg?

Denk nu eens aan de berichten die over de kans van Corona gaan. Merk je verschil? Mogelijk voelt dit iets fijner maar ik vermoed dat de onrust er nog is. 

Stel je dan nu eens voor dat je weer op een mooie, fijne plek bent waar je eens bent geweest. Richt je aandacht op die plek alsof je er weer bent. Merk je hoe anders dat voelt? Dat i het verschil tussen positief en negatief. Gezonde hoge en een lage energiefrequentie.

De gekte erom heen

Voelde je de onrust in je lichaam? Dat is wat er gebeurt als je de focus hebt op iets wat negatief is, angstig of onzeker maakt. Of het nu hele mooie woorden zijn over het Coronavirus of angstaanjagende; het achterliggende onderwerp is hetzelfde en in dit geval is dat niet positief. Corona is niet positief. Het is een beest wat mensenlevens in gevaar brengt. Dat is wat het is en het vraagt om voorzichtigheid en aanpassingen. Mensen die er zelf of in hun nabijheid mee worden geconfronteerd maken een heftige en mogelijk angstige periode door. Het is logisch dat zij er mee bezig zijn en dat het virus steeds door hun hoofd speelt. Ze zijn immers bezig om virus te bestrijden en het te overwinnen.

Maar buiten dat krijgt het zo ongelooflijk veel aandacht dat het lijkt alsof er niets anders meer is. De meerderheid van ons is nog niet besmet, we zijn betrekkelijk veilig en toch zijn we steeds met corona bezig, met name door de crazyness er rondom heen. En dat is super slecht voor ons systeem; voor onze mentale en fysieke gezondheid. Er zijn nu 2 dingen gaande die beiden ervoor zorgen dat je je slecht voelt: Het virus en de hype erom heen.  

Positief leven is anders dan voor je gevoel positief met negativiteit bezig zijn

Gezondheid hangt nauw samen met positief in het leven staan. Een gezonde manier van denken is zoveel meer dan aandacht die je op een positieve manier geeft aan iets wat negatief is. Het gaat veel verder dan dat en is meer omvattend. Het gaat erover dat je je aandacht richt op positieve dingen en ook echt gelooft dat ze mogelijk zijn. Dat je met iedere vezel van je lichaam liefde leeft en hoop uitdraagt. De focus op het mooie plaatje hoe jij het wilt hebben en op de dingen die je leven hier op aarde zinvol en waardevol maken.

Ik zie veel mensen nu volgen en reageren alsof het een kunstje is. Berichtjes worden massaal gedeeld, de gif’s vliegen om de oren en ineens is de medemens geweldig. Gedichtjes worden gekopieerd en via messenger verstuurd. Corona wordt een als een geweldige kans genoemd. We moeten hartjes doorgeven, virtuele knuffels en muziek. Ik ben misschien wel een vreemde eend in de bijt maar ik vraag me dan af Waarom? Als ik dat normaal niet doe, waarom nu wel? Hebben mijn dierbaren en volgers op Facebook niet veel meer aan de gewone Marian dan aan een kuddedier? Ik denk van wel. 

Ik vraag me af hoe anderen tot nu toe leefden in relatie tot de omgeving, hoe jij dat tot nu toe deed? Hoe is jouw leven tot nu toe geweest? Het lijkt bij veel mensen alsof betrokkenheid, verbinding en stilstaan bij wat echt ertoe doet nieuw is. Alsof denken in mogelijkheden, je richten op hoop en vertrouwen iets is wat nu pas ontdekt wordt. Het voelt voor mij alsof veel mensen op een soort compleet nieuwe wereld terecht zijn gekomen en de paniek toeslaat: ‘We kunnen niet vluchten in het doorgaan en wat moeten we nu?’

De essentie van het leven was er al maar werd over het hoofd gezien

Is verbinding, oog voor elkaar, bewustzijn niet altijd al de essentie van het leven? Leven vanuit liefde? Hart en aandacht voor je medemens? Is het niet altijd al de bedoeling dat je ego een stapje opzij mag. Dat je verantwoordelijk bent voor je eigen gedrag en wat je creëert? Is het niet een algemeen gegeven dat status en geld niet het belangrijkst zijn? Begrijpt een groot deel van de mensheid niet dat je niet naar Ibiza hoeft om het fijn met elkaar te hebben? Dat koekjes bakken met je kinderen voor hen misschien veel leuker is dan ze meeslepen naar de woonboulevard. Dat je trots kunt zijn op je kind, ook als niet presteert maar gewoon thuis is. Valt nu het kwartje dat het gaat om kleine dingen?

Ik merk dat, in mijn beleving, mijn leven helemaal niet zoveel verandert door de nieuwe regels. Ik pas ze zonder er teveel over na te denken toe. Ik zeg alle privéafspraken af en de consulten met cliënten zijn nu online. Ook afspraken met zorgverleners en contact met mijn collega’s gaat nu via de laptop. Winkelen doe ik altijd al zo min mogelijk. Eerlijk gezegd leef ik al een aantal jaar min of meer op de manier waartoe veel mensen zich nu gedwongen voelen.

Dit is destijds een heel bewuste keuze geweest. Toen ik 7 jaar terug in een gigantische burn-out terecht kwam besloot ik dat ik nooit meer terug wilde naar het gehaaste leven vol stress en prikkels. Ik koos heel bewust voor veel minder geld, geen vakanties, minder uitstapjes, geen luxe auto. Maar daarmee koos ik wel voor liefde, verbinding, werk dat energie geeft en mijn mooiste leven. Ik koos voor tijd om naar dierbaren te gaan maar ook veel tijd voor stilte. Ik leerde om met aandacht te koken en hoe je door mediteren je gedachten en gedrag stuurt in de juiste richting. Ik merkte dat mijn lichaam zich weer kon ontspannen en mijn geest helderder werd. Door weer te voelen ging mijn hart weer open. Daardoor ontstond weer echtheid en feeling met mijzelf en mijn omgeving.  

Ik vertrouw het nog niet.

Enerzijds vind ik de beweging die er gaande is erg mooi. Ik zie nu mensen buiten wandelen en skaten. Ik zie mensen genieten van hobby’s waarvan ze vergeten waren hoeveel plezier ze eraan beleefden. Er worden kaartjes verstuurd, boodschappen gedaan voor ouderen. Kinderen spelen fijn thuis en er is tijd voor elkaar.

Alleen helemaal vertrouwen doe ik het nog niet. Is er echt een verandering gaande? Een oprecht dieper bewustzijn dat het anders moet? Of is dit tijdelijk en vervalt een groot deel van de bevolking straks weer in zijn of haar oude patroon? Is alles wat mensen nu doen een tijdverdrijf of is er een wezenlijke shift gaande in het hart en hoofd van mensen.

Worden er straks nog bloemen weggegeven, spandoeken geplaatst voor mensen die de benen uit hun lijf lopen of boodschappen gedaan voor oude mensen?  Want als het beest verslagen is, blijft er een behoefte aan liefde, erkenning en gezien worden. Die is namelijk universeel en geldt niet alleen in zware tijden.

De echte kans ligt in het straks

Misschien is Corona een kans. Maar dan wel een kans om het straks anders te gaan doen. Over een tijdje als het virus onder controle is en alles weer ‘gewoon’ wordt. Dan pas ligt er een kans en uitdaging voor ons als burgers en medemensen. Ga je weer terug naar je ‘oude leven’? of heb je werkelijk geproefd van de diepere betekenis van het leven hier op aarde. Wil je de natuur een kans geven om verder te herstellen of boek je gelijk weer een vliegvakantie of autovakantie naar Spanje? 

Positief in het leven staan en voluit leven is in mijn ogen iedere dag oog hebben voor schoonheid van de natuur, creatie en aandacht geven aan je medemens. Tijd doorbrengen met je gezin en rustmomenten creëren. Voluit leven is ook weet hebben van je innerlijke wereld en waarom je doet wat je doet. En daar kom je alleen achter als je stopt met rennen.

Niet alleen nu sta ik stil bij waar ik dankbaar voor ben. Dat doe ik al enkele jaren iedere ochtend en iedere avond. En misschien wel 10 keer per dag daar tussen. Ook zonder een virus geef ik gratis weg. Een bloemetje, tijd en aandacht. Ik doe aan vrijwilligerswerk en help anderen zo goed mogelijk met waar ik goed in ben.

Wat gebeurt er als het beest straks verslagen is? Wat ga jij dan doen? Hoe wil jij je dan voelen en welke gedachten wil je dan denken? Hoe ziet jou leven na Corona eruit? Het antwoord op deze vraag weet alleen jij. Want jij merkt nu in welke mate je leven nu wel of niet anders is en of het je bevalt.

Ben je klaar om fijne veranderingen die er nu zijn blijvend door te voeren omdat je nu ervaart dat je de essentie van het leven raakt? Of omdat je kinderen ook na Corona graag met jou samen zijn. Zie je na Corona nog steeds hoe mooi Nederland vlakbij huis is? En waardeer je wc papier dan nog steeds? Ben je bereid om keuzes te maken en iets te laten om een hoger doel na te streven?

Als je nu intens geniet van dingen waar je eerder niet aan toe kwam, ga dan nadenken hoe je deze straks kunt blijven doen. Maak keuzes en kom niet langer in de verleiding om achter de kudde aan te lopen. Laat het weekend weer een moment voor echte ontspanning en ‘tijd voor elkaar’ zijn.  Als je nu merkt dat je hoofd leeg raakt en je lichaam tot rust komt, bedenk dan hoe je dit straks ook zo kunt behouden.

Zorg dat je energie hoog blijft

Kijk nog eens naar welke plek het virus nu bij je inneemt als ben je niet ziek. Beperk je je tot nodige info? Ben je er de hele dag mee bezig en deel je van alles? Bedenk dan dat alle aandacht die je het geeft invloed heeft op je stemming en gezondheid. Hoe fitter en mentaal sterker je bent, des te beter je het beest kunt verslaan.   

Focus nu al op hoe je straks wilt leven

Bedenk nu al welke veranderingen je blijvend wilt doorvoeren

Neem beslissingen die vanuit je hart komen in plaats van uit je ego

Richt je aandacht op zaken die los staan van het virus

Wend je aandacht af van de Corona gekte en doseer de berichtgeving

Zorg voor een pure positieve fibe als je gezond bent. Daarmee houd je de energie echt hoog voor jou en anderen

Sta stil bij wat jouw leven waardevol maakt en wat er echt toe doet

Sta ook stil welke toegevoegde waarde jij blijvend kunt bieden voor een ander 

Geld is overal en altijd. Tijd krijg je maar één keer.

Aandacht en verbinding is een universele behoefte. Ga er ook straks niet aan voorbij.

Liefs, Marian